Około 30 proc. pacjentów z alergią na jad owadów przez pandemię utraciło możliwość odczulania. Sytuację może poprawić refundacja immunoterapii jadami i leczenie ambulatoryjne
Użądlenie osy, szerszenia czy pszczoły zwykle oznacza miejscowy ból i obrzęk, ale dla niektórych osób może skończyć się wstrząsem anafilaktycznym, który zagraża życiu. Jedyną metodą przyczynowego leczenia alergii na jad owadów i uniknięcia ciężkiej reakcji alergicznej jest immunoterapia alergenowa jadami, która jest lekiem ratującym życie. Dziś odczulanie wykonywane jest wyłącznie w warunkach szpitalnych, ale trwają starania, aby móc je prowadzić w warunkach ambulatoryjnych. To poprawiłoby dostęp do terapii polskich pacjentów i znacznie zmniejszyłoby koszty procedur leczenia szpitalnego. – W wyniku przekształcenia szpitali w jednoimienne liczba odczulanych pacjentów zmniejszyła się przynajmniej o 30–40 proc. – alarmuje Grzegorz Baczewski, wiceprezes Fundacji Centrum Walki z Alergią. Aby możliwe było odczulanie pacjentów w warunkach ambulatoryjnych, potrzebna jest jednak refundacja immunoterapii alergenowej jadami typu depot, czyli o przedłużonym uwalnianiu alergenu.
– Skala uczulenia na jad owadów błonkoskrzydłych jest bardzo duża. W praktyce klinicznej rozróżniamy dwa rodzaje tych uczuleń pod względem ich intensywności: duże reakcje miejscowe oraz reakcje ogólnoustrojowe, nazywane też anafilaktycznymi. Są to reakcje, w których chory zostaje użądlony np. w palec u nogi, natomiast reaguje cały organizm, a przynajmniej dwa różne organy. Może pojawić się wysypka na skórze oraz duszności ze strony układu oddechowego. Te reakcje ogólnoustrojowe bezpośrednio zagrażają życiu chorego – tłumaczy w rozmowie z agencją informacyjną Newseria Biznes prof. dr hab. n. med. Krzysztof Kowal, przewodniczący Sekcji Immunoterapii Polskiego Towarzystwa Alergologicznego.
Nie każda reakcja po użądleniu osy, szerszenia czy pszczoły to alergia. U osób, które nie są uczulone na ich jad, zwykle pojawia się świąd, ból albo niewielki obrzęk w miejscu użądlenia. U osób z alergią może się to jednak wiązać z cięższą reakcją, m.in. zaczerwienieniem i swędzeniem skóry, obrzękiem warg, powiek, szyi albo nawet całej twarzy, skurczem oskrzeli czy bąblami pokrzywkowymi na całym ciele. Szacuje się, że dotyczy to ok. 5 proc. populacji, przy czym u ok. 2 proc. użądlenie może wywołać reakcję anafilaktyczną, która bezpośrednio zagraża życiu.
Dlatego odczulanie na jad owadów jest traktowane jako terapia ratująca życie. Jest to jedyna metoda leczenia przyczynowego alergii, a jej skuteczność sięga 80–90 proc., a w przypadku osy prawie 100 proc.
– Immunoterapia alergenowa to metoda, którą można porównać do uczenia naszego układu immunologicznego. Zaczynamy od podawania choremu małych dawek jadu, a następnie stopniowo je zwiększamy, tak aby organizm i układ odpornościowy nauczył się rozpoznawać ten jad nie jako wroga, ale jako substancję obojętną, którą będzie tolerować – mówi prof. Krzysztof Kowal.
Takiej terapii powinny poddać się wszystkie osoby, u których po użądleniu owadów rozwinęły się ciężkie objawy alergii. Istnieje bowiem ryzyko, że przy kolejnym takim incydencie może wystąpić wstrząs anafilaktyczny, czyli ciężka reakcja zagrażająca życiu.
– W Polsce generalnie dominuje tzw. metoda ultraszybka polegająca na tym, że chory, który jest uczulony i został zakwalifikowany do immunoterapii, jest poddawany leczeniu wstępnemu w szpitalu w ciągu jednej doby. Organizm dostaje wtedy pełną dawkę alergenu, odpowiednio dawkowanego. Podczas tej procedury chory musi być odpowiednio monitorowany – mówi przewodniczący Sekcji Immunoterapii Polskiego Towarzystwa Alergologicznego.
– Pacjent musi przyjechać do szpitala, musi być przyjęty do systemu szpitalnego, bo tylko wtedy może otrzymać lek, który jest finansowany w ramach procedury szpitalnej – wyjaśnia Grzegorz Baczewski, wiceprezes Fundacji Centrum Walki z Alergią.
Od ponad roku trwają w Polsce starania, aby immunoterapię alergenową jadami przeprowadzać również w warunkach ambulatoryjnych. Umożliwiają to leki o przedłużonym uwalnianiu alergenu, których podawanie wiąże się ze znacznie wolniejszym zwiększaniem dawki, a co za tym idzie z minimalnym ryzykiem wystąpienia u pacjenta reakcji niepożądanej.
– Aby stosować leczenie w ambulatorium, nie musimy wykonywać bardzo agresywnych procedur, podczas których mamy większą szansę na wywołanie reakcji anafilaktycznej. Jedną z metod może być np. zastosowanie szczepionek o przedłużonym uwalnianiu, tzw. preparatów depot. Wydaje się, że dla dobra pacjentów powinna być taka alternatywa. Mamy zresztą w Polsce wielu bardzo dobrych alergologów, którzy są w stanie przeprowadzić odczulanie nie tylko w szpitalu, lecz także w ambulatorium – mówi prof. Krzysztof Kowal.
– Preparaty depot różnią się od roztworów wodnych tym, że są bezpieczniejsze, co łączy się z mniejszym ryzykiem dla pacjenta. Dzięki temu możemy w tej chwili rozważyć przeniesienie leczenia związanego z hospitalizacją do dużo mniej kosztochłonnej części ambulatoryjnej – dodaje prof. dr hab. n. med. Marcin Czech, prezes Polskiego Towarzystwa Farmakoekonomicznego.
Immunoterapię alergenową stosuje się zwykle przez okres od trzech do pięciu lat. W tym czasie koszt leczenia jednego pacjenta w warunkach szpitalnych sięga 63 tys. zł, podczas gdy koszt leczenia ambulatoryjnego jest o wiele niższy i wynosi ok. 20 tys. zł.
– To oszczędność 40 tys. zł na jednego pacjenta, a dla tysiącosobowej grupy, czyli 1/3 grupy leczonej dziś w warunkach szpitalnych, jest to już ok. 40 mln zł w perspektywie pięciu lat – wylicza prof. Marcin Czech.
– Każda procedura wykonywana ambulatoryjnie jest tańsza i szybsza od świadczeń szpitalnych, które wiążą się z olbrzymimi kosztami. Dlatego takie świadczenia szpitalne powinny być zarezerwowane dla osób, które rzeczywiście tego potrzebują – dodaje prof. Krzysztof Kowal.
To również oszczędność dla samych pacjentów, którzy dzisiaj – żeby skorzystać z leczenia szpitalnego, oferowanego tylko w 33 ośrodkach w Polsce – nierzadko muszą przejechać 100–200 km i wziąć na to dzień wolny w pracy. Wizyty w szpitalu potrzebne są co miesiąc, co w skali całej pięcioletniej terapii przekłada się na znaczne nakłady czasu i kosztów. Dla wielu osób to powód, dla którego rezygnują z terapii lub wcale jej nie podejmują.
Jak podkreśla wiceprezes Fundacji Centrum Walki z Alergią, umożliwienie pacjentom odczulania w warunkach ambulatoryjnych, w pobliżu miejscach zamieszkania, zwiększy dostępność tej metody leczenia. To szczególnie istotne w dobie pandemii, kiedy alergolodzy doświadczają ograniczonych możliwości prowadzenia immunoterapii.
– Wiele oddziałów szpitalnych, w których prowadzono terapię, zostało zamkniętych lub przekształconych na „covidowe”, przez co wielu pacjentów straciło swoje miejsce. Szacuje się, że liczba odczulanych pacjentów zmniejszyła się przynajmniej o 30–40 proc. – alarmuje Grzegorz Baczewski.
Przeniesienie immunoterapii alergenowej do ambulatorium – tańsze dla systemu i wygodniejsze dla pacjentów – wymaga jednak refundacji immunoterapii jadami typu depot, ponieważ w tej chwili koszt ich zakupu przekracza możliwości finansowe większości pacjentów.